شاید باورت نشه ولی موزیک اعتیاد آوره! نمیدونم چجوری ولی هست... تو رو نمیدونم ولی برایِ من اثرش سَرِ روز سوم نمایان میشه. بدخلقی، تاریکی، خشم بی‌دلیل؟! اون موقع‌س که یادم میُفته سه روزه آهنگ گوش ندادم! ترسناکه‌ها... نه؟! هر از گاهی، وقتی‌هایی که زیادی غرق شُدم توی سرم، یادم بنداز آهنگِ روزانه‌مو گوش بدم. می‌ترسم از فرو رفتن.
.
.
آخرین باری که از نفس کشیدن و صرفاً وجود داشتن یک نفر کنارم انقدر منزجر و مشمئز بودم، کلاس هفتم بود! این روزها همون انزجار رو به صورت روزمره تحمل میکنم. پروندگارا... شکرت.
.
.
چندروزیه تویِ ۹۸ زندگی میکنم. جسماً خرداد ۱۴۰۰اَم اما ذهنم دوسال قبل شناوره. سَرِ فروردین رو میگیرم و میام پایین فیکس تا اسفندش که کرونا شد. آهنگ‌ها... تقصیرِ آهنگ‌هاست. این لعنتی‌ها به ترتیبِ زمان چیده شدن. با یه نگاهِ سرسری بهشون، میتونم پرت شم تو یه لحظه خاص و تموم! دیگه ذهنم رو نمیشه متوقف کرد.
.
.
در هر حالتی به دادَم میرسی! کاش یه روز بتونم جبران کنم اینا رو حداقل!
- فروغ • 光
- پنجشنبه ۲۷ خرداد ۰۰
