به وقتِ ساعتِ سه‌ شبِ چهارم میِ سالِ بیست و یک. چون فعلاً هیچ پلتفرمی ندارم برای نوشتن اینجا میگم. میگم که چقدر دوستت دارم. میگم هنوزم که هنوزه "با فکرت رو لبام یه لبخند میاد". مهم نیست چقدر ازَم بگیرنت. تهِ قلبم تو همچنان جون و دل منی. قول میدم تا وقتی پاهام قدرت دارن بدوئم سمتت. لطفا تا اون موقع همچنان همونجا بمون. باشه؟